καταφοιτώ

καταφοιτῶ, -άω AM, Α και ιων. τ. -έω

(επιτ. τ. τού φοιτώ) μσν. καταλήγω («καὶ κατεφοίτα πρὸς τὴν πρᾱξιν ὁ λόγος», Θεοφύλ.Σιμ.)

αρχ.

1. κατέρχομαι, κατεβαίνω, επιφοιτώ

2. κατεβαίνω συνεχώς ή τακτικά, όπως τα άγρια θηρία κατεβαίνουν από τα βουνά για τη λεία τους («καταφοιτέοντες γὰρ οἱ λέοντες τὰς νύκτας καὶ λείποντες τὰ σφέτερα», Ηρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + φοιτῶ «περιφέρομαι, συχνάζω»].